Μάθε μπαλίτσα αγόρι μου

Κανονικά τον Σαμαρά δεν πρέπει να τον λένε Σαμαρά. Αυτήν την εποχή έχει μεταμφιεστεί σε Νίκο Αλέφαντο. Μιλάμε για πολύ τσαμπουκά. Πώς ήταν ο Κούρκουλος στη Λόλα; Κάπως έτσι. Λέει και στον Σπηλιωτόπουλο πότε πότε «πολλά τα λεφτά ρε Άρη» και παθαίνω κάτι κράμπες στο στομάχι νομίζοντας ότι θα του επιτεθεί ο Παπαγιανόπουλος. Εν προκειμένω η Λόλα είναι η καρέκλα. Και γι αυτήν τη ρημάδα την καρέκλα της πρωθυπουργίας πολλά θα πει. (Η συνέχεια εδώ)

«Δεν υπογράφω» είπε πριν κάνα μήνα όταν η Τρόικα επέμενε για τη χορήγηση της δόσης μας να δει κα τη δική του υπογραφή. Αυτά που κάνανε οι αριστεροί και προτιμούσαν τις εξορίες από την υπογραφή και την «άφεση» αμαρτιών.

«Αν μειώσετε τις επικουρικές συντάξεις θα σταματήσω να στηρίζω την κυβέρνηση». Νέος λεονταρισμός. «Σκυλιά κι αν με σουβλίσετε την πίστη δεν αλλάζω. Εγώ Γρεκός γεννήθηκα κλπ». Θα μου πεις σε χαλάει εσένα που αντιστέκεται ο άνθρωπος; Όχι βέβαια. Αντιθέτως. Γνήσιο τέκνο της λεγόμενης πατριωτικής δεξιάς. Εμένα το «δεξιά» δεν μπορώ να πω ότι με ξετρελαίνει κιόλας και το «πατριωτική» μου φαίνεται ύποπτο. Αλλά πάλι από την άλλη δε με νοιάζει η ταμπέλα. Και Εσκιμώος εθνικιστής να έλεγε ότι είναι δε με πείραζε φτάνει να ξέραμε ότι θα κάνει επιτέλους κάτι.

Για την ώρα αυτό που κάνει είναι… να μην κάνει. Ο ίδιος δεν χρειάζεται στην παρούσα φάση να κάνει γιατί άλλοι πρέπει να κάνουν κι αυτός απλά να συγκατανεύσει. Τι θα γίνει όταν κερδίσει τις εκλογές; Να σου πω εγώ τι θα γίνει διότι τόσα χρόνια η μαγική κρυστάλλινη σφαίρα μου ποτέ δεν με διέψευσε:

Θα ξεκινήσει κατηγορώντας τους προηγούμενους για τις συμφωνίες που έκαναν με την Τρόικα. Θα δηλώσει ότι είναι δεσμευμένος με τις αποφάσεις αυτές και ότι «άλλα θέλει κι άλλα κάνει» που λέει κι ο Μάλαμας. Θα μας υπενθυμίσει ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τις εντολές των ξένων δανειστών μας γιατί εκπνέουν προθεσμίες. Θα εμφανιστεί με πόνο ψυχής απρόθυμος να πάρει αντιλαϊκά μέτρα. Θα μας μιλήσει για το όραμά του της ανάπτυξης. Και προφανώς θα ψάξει σύμμαχο γιατί δεν θα έχει την επαρκή πλειοψηφία να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πού θα βρει σύμμαχο;

Η αριστερά δεν θέλει. Η Ντόρα δεν θέλει. Ο Καρατζαφέρης ίσως αλλά χλωμό το βλέπω. Μόνο με το ΠΑΣΟΚ θα ταίριαζε. Και μάλιστα απολύτως. Διότι ακολουθούν ακριβώς την ίδια πολιτική προεκλογικά και μετεκλογικά. Αόριστες υποσχέσεις, ευχολόγια και φούμαρα με μαγικά ραβδάκια πριν. Μετά πάντα αντιμέτωποι με τη ζοφερή πραγματικότητα και δήθεν «συμβιβασμοί» για τη σωτηρία του έθνους.

Είναι τόσο παλιομοδίτικο όλο αυτό που εκτός από εξοργιστικό καταντάει και βαρετό. Το σύνθημα της ΝΔ στις επερχόμενες εκλογές να θυμηθείτε ότι θα είναι «ανάπτυξη για όλους – κανείς να μη μείνει πίσω». Κάτι σαν τον Μωυσή δηλαδή. Και μετά θα διαπιστώσει ότι η θάλασσα δεν ανοίγει να περάσουμε (γκαντεμιά ρε γαμώτο).

Καλό θα είναι προεκλογικά οι δημοσιογράφοι να τον βάλουν να απαντήσει όχι γενικά και αόριστα, αλλά να βάλει τικ σε ένα multiple choice σχετικά με την εφεδρεία, τις απολύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις, το δήθεν ενιαίο μισθολόγιο και άλλα πολλά. Γιατί θα βαριόμαστε να διαβάζουμε τις μακροσκελέστατες συνθηματολογικές υποσχέσεις και να μη βγάζουμε νόημα. Παλιότερα η ΝΔ εξέδωσε μικρούς τόμους με το πρόγραμμά της ανά τομέα. Τζάμπα χαρτί. Πολύ ιλουστρασιόν και στην πράξη τίποτα.

Το τραγελαφικό της υπόθεσης θα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ θα αρνηθεί να συνεργαστεί με τη ΝΔ για να έχει να την κατηγορεί μετά ότι δεν έκανε όσα υποσχέθηκε για να μας σώσει. «Εσείς μας βάλατε στο μνημόνιο». «Ναι αλλά εσείς άλλα λέγατε στο Ζάππειο». Το ίδιο βέβαια το ΠΑΣΟΚ θερμοπαρακαλούσε τόσον καιρό τη ΝΔ να συναινέσει στη λήψη μέτρων.

Κακώς τελικά συγκρίνω τον Αλέφαντο με τον Σαμαρά. Ο Νικόλας εκτός από τσαμπουκά έχει και μπέσα. «Μάθε μπαλίτσα αγόρι μου».