Λόγω της ημέρας

Ο Παπούλιας στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του το είπε ξεκάθαρα: «Το 2012 είτε θα πετύχουμε, είτε θα αποτύχουμε οριστικά». Συγκλονίστηκα με τη δήλωση αυτή. Κατάπια το φλουρί της βασιλόπιτας. Όχι ρε πρόεδρε. Βαριά κουβέντα. Μας έκανες την καρδιά περιβόλι. (Η συνέχεια εδώ)

Επίσης ο πρόεδρος δήλωσε ότι γράφονται και ακούγονται πράγματα για τον Παπαδήμο στα ΜΜΕ που τον στεναχωρούν. Να δεις πώς το είπε; «Αισθάνομαι ότι με τον Λ. Παπαδήμο έχει κατακάτσει ο κουρνιαχτός, παρόλο που του γίνεται πόλεμος. Το βλέπω στις εφημερίδες με σχόλια που θα μπορούσαν να μη γίνονται».

Ρε παιδιά νισάφι πια. Δεν καταλαβαίνετε ότι στεναχωριέται ο πρόεδρος; Δηλαδή τι θέλετε; Τη μια τον στεναχωρείτε με την αγανάκτησή σας στην παρέλαση. Την άλλη με τον Λουκά. Κι ο πρόεδρος άνθρωπος είναι. Κάποια στιγμή θα πει και καμιά κουβέντα παραπάνω. Στη Θεσσαλονίκη λίγο η ζέστη, λίγο τα λόγια του παπά (του Άνθιμου) λίγο η συγκίνηση λόγω της ημέρας. Αλλά να μην τον αφήνετε να ξεχαστεί λιγάκι και τις μέρες των γιορτών; Έλεος. Πρόεδρε μη χολοσκάς. Εγώ είμαι μαζί σου. Μαζί σου φαίνεται να είναι και σχεδόν σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος. Οι απλοί θνητοί δεν ξέρω αν είναι μαζί σου. Αλλά αυτά στην πολιτική λέγονται «μικροπολιτικά συμφέροντα». Τα βαφτίζουμε έτσι και δεν ξαναασχολούμαστε μαζί τους.

Θα περίμενα μετά τον ορυμαγδό της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, ο πρόεδρος να είναι πιο προσεκτικός. Φανταζόμουν στην επόμενη παρέλαση να δώσει εντολή ο ίδιος να μην ξοδευτούν λεφτά για παράτες, και μετά από δική του πρόταση να παρελάσουν ομάδες ανέργων. Υπέθετα ότι τώρα την πρωτοχρονιά θα πήγαινε και καμιά βόλτα στα σοκάκια της Αθήνας να δει κάποιον άστεγο ή άπορο. Θα περίμενα να κάνει ένα τραπέζι σε κάποιον πολύτεκνο. Έτσι για τα μάτια. Και για τα αυτιά του Παπούλια. Δεν ξέρω αν ο πρόεδρος ακούει καλά σε τέτοια ηλικία. Αλλά δεν μπορεί να μην ακούει τα βογγητά, την οργή, τις φωνές και τις βλαστήμιες του κόσμου.

Ο Παπούλιας παλιά ήταν φίλος του Ανδρέα. Υπήρξε υπουργός εξωτερικών σε πολλές κυβερνήσεις. Δεν ξέρω τι έχει να πει ο ίδιος συγκρίνοντας την τότε πολιτική με τα τωρινά «επιτεύγματά» μας.

1) Φίλος τότε με τους Παλαιστίνιους. Τώρα τον ίδιο ρόλο παίζει ο Ερντογάν.

2) Συνεργάστηκε τότε ο Κάρολος με τον Γιλμάζ για την Ελληνοτουρκική φιλία. Τώρα ο Γιλμάζ αποκαλύπτει δολιοφθορές τη δεκαετία του 90 στην Ελλάδα από μυστικές υπηρεσίες.

3) Υπέγραψε την ενδιάμεση συμφωνία με την ΦΥΡΟΜ. Τώρα μας έσυραν στα διεθνή δικαστήρια για την αθέτησή της.

4) Ο ίδιος ο Κάρολος ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για τον αγωγό Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης. Σχέδιο που έμεινε τελικά στα χαρτιά.

5) Συμμετείχε στην διάσκεψη για την κατάργηση των χημικών όπλων. Προφανώς τα χημικά των ΜΑΤ δεν συγκαταλέγονται στα όπλα που εννοούσε ο πρόεδρος.

6) Πρωτοστάτησε σε διασκέψεις που είχαν στόχο τη μετατροπή της Μεσογείου σε «θάλασσα ειρήνης». Όχι σε «θάλασσα ανέργων».

7) Ήταν πρόεδρος της επιτροπής της Ελληνικής Βουλής για τον Οργανισμό Ασφάλειας και Συνεργασίας της Ευρώπης. Φέτος η λέξη «συνεργασία» στην Ευρώπη απέκτησε άλλη διάσταση.

Ο Κάρολος υπήρξε πρωταθλητής στο βόλεϊ. Δεν ξέρω αν ήταν καλός στα καρφιά, αλλά καλό θα ήταν να έριχνε και κάνα καρφί για τους πολιτικούς. Εξάλλου πολλές φορές ο κόσμος αισθάνεται την ανάγκη έστω και ένας θεσμικός παράγοντας να μιλήσει υπέρ του. Να αποποιηθεί την πολιτική του ιδιότητα και το κομματικό του παρελθόν και να πει μια κουβέντα. Δεν περιμένει κανείς ο Κάρολος να μας λύσει τα προβλήματα. Περιμένει όμως να μας τα αναγνωρίσει. Ο ίδιος θίχτηκε όταν στην παρέλαση ο κόσμος τον αποκάλεσε «προδότη». Έχει σκεφτεί ο πρόεδρος ποτέ πόσο θιγμένος αισθάνεται ο κόσμος που τον αποκαλούν «τεμπέλη»;