Οικονομική Γραμματική

Το «υπάρχω» είναι ρήμα. Είναι και τίτλος δίσκου του Καζαντζίδη αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Είναι και μάρκα ούζου που ονομάστηκε έτσι μετά την επιτυχία του εν λόγω δίσκου. (Η συνέχεια εδώ)

Η έκφραση «λεφτά υπάρχουν» περιλαμβάνει ένα ρήμα και τα λεφτά. Τα λεφτά δεν ξέρουμε τι μέρος του λόγου είναι. Σίγουρα δεν είναι μετοχή γιατί το χρηματιστήριο είναι στα κάτω του. Παρόλα αυτά η ίδια η έκφραση είναι σα φούσκα του χρηματιστηρίου.

Το «λεφτά υπάρχουν» δεν είναι διαπίστωση. Είναι ευχή. Κανονικά θα έπρεπε να λέγεται «μακάρι να υπάρχουν λεφτά». Η διαπίστωση από την ευχή δεν διαφέρουν παρά μόνο στο στερητικό «δεν». «Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν». Ο Αντρέας Λοβέρδος πάντα καλός στην έκθεση το είπε αλλιώς: «Δεν υπάρχει σάλιο».

Η ίδια φράση πήρε διάφορες μορφές επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. Αρχικά επιβεβαιωτική: «Λεφτά υπάρχουν». Μετά διαπιστωτική: «Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν». Μετά ερωτηματική: «Δεν υπήρχαν λεφτά;». Βλαστήμια αποτελεί το «Φτου γαμώτο λεφτά δεν υπάρχουν» αλλά είναι φράση που δείχνει ταυτόχρονα και έκπληξη μετεκλογικά. Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη αποτελεί η φράση «Καλά ρε παιδιά, που πήγαν τα λεφτά;». Αποκαλώντας τους άλλους «παιδιά» τους υπενθυμίζεις ότι αυτό που ζούνε τώρα είναι ένα παιχνίδι και όταν έρθει η ώρα και τελειώσει κατά το απόγευμα, θα τους φωνάξει η μαμά τους για φαγητό και άρα να μην ανησυχούν. Μπορεί να είναι μεν απλοί μισθωτοί, αλλά τουλάχιστον θα έχουν να φάνε.

Ακολούθησε βεβαίως το «Παιδιά, μετά βίας θα βρούμε λεφτά». Αυτό είναι ενημερωτική φράση που σου γνωστοποιεί ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Και ότι θα συνεχίσουν να είναι και αν πληρωθείς θα πρέπει να ευχαριστήσεις το Θεό. Σε προϊδεάζει ότι αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του ίσως και να πεινάσεις. Μετά αυτό έγινε μόνιμη κατάσταση. «Τέλος τα λεφτά. Τα λεφτά ΕΙΧΑΝ υπάρξει». Αυτό είναι υπερσυντέλικος της καταστροφής. Σου λέει ότι τα πολύ παλιά τα χρόνια υπήρχαν ΚΑΙ λεφτά. Υπήρχαν ΚΑΙ δεινόσαυροι. Αλλά μετά από κάποια έντονα φυσικά φαινόμενα και ανακατατάξεις στο φλοιό της Γης πάπαλα. Απόγονοι των δεινοσαύρων είναι κάτι σαύρες. Απόγονοι των χρημάτων είναι κάτι σεντς.

Ο υπερσυντέλικος υποδηλώνει τη συντέλεια των χρημάτων. Πριν από αυτόν είναι ο παρακείμενος που λέει «Λεφτά έχουν υπάρξει» και υπονοεί ότι ενώ υπήρξαν κάποιοι τα έφαγαν. Ποιοι; Οι προηγούμενοι. Που πάντα φταίνε αυτοί για όλα. Οι «Προηγούμενοι» δεν είναι ροκ συγκρότημα. Είναι κάτι σαν σπείρα. Μερικοί «Προηγούμενοι» αυτονομήθηκαν και έγιναν απλώς «Ηγούμενοι». Αυτοί ασχολήθηκαν με ψιλοδουλειές όπως Βατοπέδι κλπ. Η ρίζα της λέξης «προηγούμενοι» είναι η λέξη «προ-προηγούμενοι». Που είναι όμως αυτοί οι ίδιοι. Η παραπάνω σχέση αποτελεί ένα σύστημα εξισώσεων με πολλούς αγνώστους που γι αυτό δεν λύνεται. Τους ξέρουμε βεβαίως όλους τους αγνώστους και γι αυτό στη χώρα μας τους ονομάζουμε «γνωστούς-αγνώστους». Πάντα καλοί στα μαθηματικά.

Μέχρι τώρα δεν φαίνεται να υπάρχει ο μέλλοντας «Λεφτά θα υπάρχουν». Ούτε και ο μέλλοντας της παρηγοριάς «Λεφτά θα υπάρξουν» έστω και για μια φορά. Είναι άκλιτος και δεν αποτελεί μέρος του λόγου των δανειστών μας. Οι δανειστές μας δεν έχουν πλούσιο λεξιλόγιο γιατί είναι αγράμματοι. Τους αγράμματους στη χώρα μας τους λέμε τεχνοκράτες. Στην αργκό τους λέμε και βαποράκια. Γι αυτό μας δίνουν τη δόση μας.

Προεκλογικά θα φορεθεί πολύ και το «Θα υπάρξουν λεφτά» ή το επιφυλακτικά δυνητικό «Θα μπορούσαν να ξαναυπάρξουν λεφτά». Που είναι όμως μια νέα ευχή για να ακολουθήσει νέος κύκλος. Στα μαθηματικά ο κύκλος που εγγράφεται σε κύκλο είναι ο ίδιος ο παλιός καλός κύκλος που όλοι αγαπήσαμε.