ΥΠΕΠΘ (version 2.1 beta)

Είχα ακόμα μαλλιά (ω ναι) στα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν μας είπαν ότι «εσείς σπουδάζετε, αλλά δεν θα βρείτε όλοι δουλειά στο αντικείμενο των σπουδών σας». Κοιταχτήκαμε έντρομοι εμείς και ρωτήσαμε «τότε γιατί σπουδάζουμε;». Η απάντηση ήταν όντως αποστομωτική: «σπουδάζετε με δική σας ευθύνη. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.»  (Η συνέχεια εδώ)

Από τότε πέρασαν χρόνια. Την καραμέλα αυτή ότι τάχα ξύπνησε όλο το έθνος και αισθάνθηκε μια πελώρια λαχτάρα να μάθει κβαντομηχανική έτσι … για χόμπι την ακούμε μέχρι και τώρα. Σκεφτείτε εσείς τώρα να γυρνάει ένας εργάτης από την οικοδομή το βράδυ στο σπίτι γεμάτος όρεξη για μελέτη, να είναι χαμογελαστός που όλη τη μέρα χόρευε πάνω στις σκαλωσιές και να στρώνεται να κάνει σχέδια σπιτιών που δεν θα κατασκευάσει ποτέ, να λέει στη μάνα του ξάπλωσε να σε εξετάσω, βήξε κλπ επειδή είχε για χόμπι την ιατρική και το πραγματικό του όνειρο ήταν να γίνει χτίστης και αντί για στηθοσκόπιο να κρατάει μυστρί. Ή να είναι δυο γέροι στον καφενέ και να περιμένουν τη σύνταξη με αγωνία να πληρώσουν το πετρέλαιο και να βιάζεται ο ένας να γυρίσει σπίτι να καταπιεί το χάπι και να στρωθεί στο διάβασμα γιατί έχει να δώσει εξετάσεις στη σχολή με τον βαρύγδουπο τίτλο «ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ (ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ)». Τα βλέπω όλα αυτά και πάλι θα διαμαρτυρηθώ για την υπέρτασή μου. Διαβάζω για τα νέα τμήματα που θα υπάρχουν στα μηχανογραφικά φέτος:
•Τμήμα Σλαβικών Σπουδών (προβλέπω συνεχή προβλήματα με το πρόγραμμα σπουδών λόγω Κοσόβου, Σκοπίων κλπ)
•Τμήμα Διαχείρισης Πληροφοριών (με ειδικότητα στους κομιστές dvd)
•Τμήμα Εμπορίας και Ποιοτικού Ελέγχου Αγροτικών Προϊόντων (για να χτυπηθεί η αισχροκέρδεια)

Επίσης, λέει, μετονομάζονται κάποιες παλιές σχολές (εδώ μιλάμε για σύνθετη ονομασία):

•Το Τμήμα Φυτικής Παραγωγής μετονομάζεται σε Τμήμα Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής (δεν το πιστεύω…)
•Το Τμήμα Ζωικής Παραγωγής μετονομάζεται σε Τμήμα Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής και Υδατοκαλλιεργειών (ωχ Παναγία μου…)
Σχολάνε και οι γριές από το ΚΑΠΗ και μετά έχουν σεμινάριο στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΚΕΙΜΗΛΙΩΝ ΑΘΗΝΑΣ (οι γριές συμπεριλαμβάνονται στα κειμήλια!).
Ε ρε γλέντια. Αυτό θα πει σπουδές για χόμπι. Στην Ελλάδα οι σχολές των ΑΕΙ και ΤΕΙ δεν εξυπηρετούν την ανάγκη για εκπαίδευση. Συγκεκριμένα:
1 εξυπηρετούν την ανάγκη να καθυστερήσουμε την ανεργία των νέων κατά μια 5ετία με ένα καλό άλλοθι.
2 χρησιμεύουν στην οικονομική ανάπτυξη περιοχών που αλλιώς θα είχαν ερημώσει.
3 περιορίζουν την εσωτερική μετανάστευση των κατοίκων των περιοχών αυτών με μια αντίστροφη μετανάστευση φοιτητικού πληθυσμού.
4 δίνουν δουλειά σε διδακτικό προσωπικό ώστε να «παράγει» νέο διδακτικό προσωπικό για να αναπαραχθεί (κάτι σαν κληρονομική ασθένεια).

Η χώρα μας πάντα ήταν αναποφάσιστη σχετικά με τον επαγγελματικό της προσανατολισμό. Τη ρώταγες «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» κι αυτή δεν ήξερε αν θα είναι αγροτική, τουριστική, βιομηχανική. Όταν όμως κατάλαβε ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα απ’ αυτά αποφάσισε να… μη μεγαλώσει και να μείνει μαθήτρια. Γι’ αυτό συνεχίζει και σπουδάζει και ιδρύει νέες σχολές ώστε να εργαστούν εκεί κάποιοι που σπούδασαν στις παλιές, γιατί «τζάμπα πήγαν τόσα χρόνια σπουδών;»
Το ΥΠΕΠΘ κάνει συνεχή μπότοξ στη χώρα μας για να παραμείνει νέα και να έχει όνειρα επαγγελματικής αποκατάστασης όταν ενηλικιωθεί. Το τρελό της υπόθεσης είναι ότι κάθε επαρχιακή πόλη διεκδικεί κι από ένα ΑΕΙ για να βγάλει τα έξοδα των παιδιών της που σπουδάζουν σε άλλα ΑΕΙ άλλων πόλεων. Όταν πχ οι Παιδαγωγικές Ακαδημίες έπρεπε να γίνουν Πανεπιστημιακές σχολές («ανωτατοποίηση» τα είπαμε αυτά τα βαφτίσια) οι μικρές πόλεις δεν όφειλαν να έχουν τέτοιες, αφού δεν υπήρχε εκεί Πανεπιστήμιο και οι κάτοικοι στη Φλώρινα, στη Μυτιλήνη και αλλού κατέβηκαν σε διαδήλωση, γιατί το χρήμα το διακινούσαν οι φοιτητές. Έτσι λοιπόν βρέθηκε η λύση του «παραρτήματος» (σαν να ήταν τα Πανεπιστήμια τα accessorize ή τα goody’s). Ο κάθε υπουργός παιδείας ανακοινώνει νέα προσπάθεια συσχέτισης της αγοράς εργασίας με τις σπουδές στο μέλλον (που από μόνο του δεν μου ακούγεται και πολύ καλό, γιατί η αγοραία αντίληψη της Εκπαίδευσης θα υποβαθμίσει τις θεωρητικές σπουδές) και από την άλλη βλέπουμε αλλαγές στις σχολές των μικρών πόλεων (Άμφισσα, Φλώρινα) λόγω επικείμενου λουκέτου.
Το ακόμα πιο τρελό είναι η λειτουργία των ΣΕΠ, που υποτίθεται συμβουλεύουν τους μαθητές για την επαγγελματική τους σταδιοδρομία, ενώ ακριβώς αυτό αποτελεί πια και ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Πώς ένας καθηγητής μιας τυχαίας ειδικότητας θα καταφέρει να λύσει μετά από κάποια σεμινάρια το πρόβλημα της σωστής επιλογής επαγγέλματος και σπουδών; Αν ήταν τόσο απλό, ας παρακολουθούσαν αυτά τα σεμινάρια και οι αρμόδιοι υπουργοί σε όλη την Ευρωπαϊκή ένωση. Εξάλλου αφού δεν μπορούν να βοηθήσουν σχεδόν σε τίποτα τους νέους, τα ίδια χρήματα ας τα έδιναν ως επιδόματα ανεργίας να πιάσουν και τόπο.
Παραθέτω τις σχολές που πραγματικά θα έκαναν πάταγο αν υπήρχαν στα μηχανογραφικά:

1.Εμπορίας και Διακίνησης Ναρκωτικών (Ρεθύμνου)
2.Χειρομαντείας – Καφεμαντείας (Θεσσαλονίκης)
3.Οδηγών Διαστημοπλοίων (Άρτας)
4.Διακόσμησης Φωταγωγών (Ξάνθης)
5.Σωματοφυλάκων – Παλαιστών (Γρεβενών)
6.Πρωταγωνιστών Πορνό (Τρικάλων)
7.Βοθροκαθαριστών (Καβάλας)
8.Εθελοντών Πειραματόζωων (Κορίνθου)
9.Γαμπρών (Αθήνας)
10.Νοθείας Ποτών (Λάρισας)
11.Θηριοδαμαστών (Καρδίτσας)
12.Κλεπταποδόχων - Τοκογλύφων (Κοζάνης)
13.Παραχαρακτών (Δράμας)
14.Χειριστών UFO (Βόλου)
15.Τραγουδιστών Eurovision (Κομοτηνής)