Αντιύλη

Συνδυασμός σωματιδίων που καθιστούν αόρατη την ύλη. Πρόκειται για λευκούς και πράσινους κόκκους που ανακαλύφθηκαν από τον Δημόκριτο και πρωτοπαρουσιάστηκαν σε συσκευασία του ενός κιλού από το Tide (+200gr δώρο).
(Η συνέχεια εδώ)

Η ύλη, ως γνωστόν, αποτελείται από τις θεμελιώδεις δομικές της μονάδες (e-ηλεκτρόνια, p-πουστρόνια, n-νεκρόνια) που σε συνδυασμούς δημιουργούν πλέγματα. Τα πλέγματα με τη σειρά τους δημιουργούν έπιπλα, προφυλακτικά και μαγειρικά σκεύη. Όταν τα σωματίδια αυτά είναι ασταθή (δεν είναι καλά κολλημένα) τότε τα υλικά «χαλάνε» (Niels Bohr «Γιατί χαλάνε τα πράγματα ρε γαμώτο;» 1905, Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης).
Η αντιύλη δομείται από τα ακριβώς αντίθετα στοιχειώδη σωματίδια από τα οποία δομείται η ύλη. Δηλαδή τα e*-αντιηλεκτρόνια, τα p*-αντιπουστρόνια και τα n*-αντινεκρόνια. Όταν ένα σωματίδιο της αντιύλης συγκρουστεί, συναντηθεί, φλερτάρει ή αλληλεπιδράσει με οποιονδήποτε τρόπο με το αντίστοιχο σωματίδιο της ύλης, τότε και τα δυο εξαϋλώνονται εκλύοντας ενέργεια με τη μορφή φωτονίων.

Ιστορικά στοιχεία

Δημόκριτος
Κατά την αρχαιότητα ο Δημόκριτος ασχολήθηκε στον ελεύθερό του χρόνο με τις ιδιότητες της ύλης και κατέληξε στο μοντέλο του ατόμου. Δυστυχώς κάτι του έτυχε και δεν πρόλαβε να ψάξει καλύτερα στο εσωτερικό του ατόμου. Θεωρώντας ότι το άτομο ήταν το μικρότερο κομμάτι ύλης, παραδέχτηκε ότι αυτό δεν τέμνεται περαιτέρω. Η ονομασία «άτομο» προήλθε από ένα κομμάτι κρέατος Γκοτζίλα, που ήταν τόσο σκληρό και άρα «άτομο», ώστε ο Δημόκριτος μάλωσε με τον Σεφ και απείλησε να φωνάξει στο μαγαζί τον Έκτορα Μποτρίνι. Παρόλο που ο Δημόκριτος μίλησε ξεκάθαρα για «ύλη» και όχι για «αντιύλη», εικάζεται ότι συνέλαβε την ιδέα της αντιύλης (σε επίπεδο ατόμων) μια μέρα που μετά τη μπουγάδα αναφώνησε «πού είναι ο λεκές;». Τότε ακριβώς ο Αρχιμήδης φώναξε «Εύρηκα», εννοώντας το απορρυπαντικό. Το ίδιο βράδυ ο Δημόκριτος εξομολογήθηκε σε παρέα φίλων του ότι διεπίστωσε ένα περίεργο φαινόμενο που εξαφανίζει τους λεκέδες και άφησε να εικάσουν όλοι την ύπαρξη μιας άλλης μορφής ατόμων που όταν ενώνονται με τα κανονικά άτομα εξαφανίζουν και τους πιο δύσκολους λεκέδες. Τα «αντιάτομα» αυτά καθαρίζουν βρωμιές από σοκολάτα, αίμα, δάκρυα, ιδρώτα, σπέρμα και αρωματίζουν το χώρο. Είναι ταυτόχρονα και μαλακτικό.

Bohr και φίλοι
Το καθιερωμένο πρότυπο της δομής της ύλης εμπλουτίστηκε κατά τον 19ο αιώνα με την ανακάλυψη των υποατομικών σωματιδίων και τα πρότυπα Thompson, Rutherford και Bohr. Στις αρχές του 20ου αιώνα έκανε την εμφάνισή της η Κβαντομηχανική, η Κβαντοηλεκτροδυναμική, η Κβαντοχρωμοδυναμική και άλλοι κλάδοι με δύσκολα ονόματα (Κβαντοσιδηρομολυβδοπελεκητή φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα κλπ). Σε συνέδριο Φυσικής στις Βρυξέλλες, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του με θέμα «Γλωσσοδέται» ο Bohr με τους 12 μαθητές του εισάγουν την έννοια της αντιύλης. Η έννοια αυτή εισήχθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο της πόλης, μετά από λογομαχία του Bohr με τον Einstein κατά τη διάρκεια της οποίας ο δεύτερος απεκάλεσε τον πρώτο «μωρή λούγκρα» κατηγορώντας τον ευθέως ότι του ΄φαγε το μισό βουρστ όσο αυτός έλεγε ένα ανέκδοτο με αδρανειακούς παρατηρητές. Ο Bohr αναγκασμένος να αποδείξει ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος για την απώλεια του εν λόγω λουκάνικου, μίλησε για την ύπαρξη της «αντιύλης» που όταν ενώνεται με την ύλη εξαφανίζει ΚΑΙ λουκάνικα. Επικαλέστηκε μάλιστα και τις υποψίες του Δημόκριτου για να τεκμηριώσει την άποψή του.

Ο Einstein αμφισβήτησε τη θεωρία του Bohr και από τότε ξεκίνησε η γνωστή τους διαμάχη. Μάλιστα ο Einstein προκάλεσε την ομάδα του Bohr να αποδείξει την ύπαρξη της αντιύλης με την εξαφάνιση της πιτυρίδας του από το αφάνα μαλλί που είχε. Μετά την αποτυχία του πειράματος, ο Einstein δημοσίευσε το «Coiffure και αντιύλη» (Der Hairstylist, τεύχος 52, Βερολίνο) με αποκαλυπτικές φωτογραφίες της κουρούπας του στο σαλόνι του περιοδικού. Καίτοι (Καίτη;) το άρθρο του ήταν ένα δριμύ κατηγορώ προς την ομάδα Bohr τόσο για την επιστημονική της ανεπάρκεια, όσο και γιατί του έκαναν άσεμνες χειρονομίες όποτε αυτός γύριζε την πλάτη του, η επιστημονική κοινότητα υιοθέτησε τις θέσεις περί την ύπαρξη της αντιύλης.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα πλήθος πειραμάτων απέδειξαν την ορθότητα των θεωριών του Bohr.

Σύγχρονο μοντέλο
Κατά την ένωση συζυγών σωματιδίων ύλης-αντιύλης το συζυγές ζεύγος σωματιδίων εξαφανίζεται και στη θέση τους παράγεται ενέργεια με τη μορφή φωτονίων ή σκοτονίων (ανάλογα αν το πείραμα γίνεται τη μέρα ή τη νύχτα). Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται εξαΰλωση, εξαφάνιση ή κοινώς κλοπή. Στη δεκαετία του 50 χαρακτηρίστηκε και ως «Δίδυμη Γένεση» επειδή τα σκοτόνια που παράγονται είναι δύο και έχουν ακριβώς αντίθετες ορμές και την ίδια ενέργεια.

Από ομάδα επιστημόνων (;) που επιχείρησε πείραμα κατά τη διάρκεια του 1967, οριστικοποιήθηκε το μοντέλο του μηχανισμού της «Δίδυμης Γένεσης». Η συνολική ενέργεια των εκπεμπόμενων σκοτονίων ισοδυναμεί με 1.21MeV+κάτι ψηλά. Ισχύει δε Σ|Ψ*|²ΔxΔyΔz=0 σύμφωνα με τον κανόνα του Iha Kaura δηλαδή σε ένα ορθοκανονικοποιημένο τοπικό σύστημα εντός της περιοχής που συμβαίνει η αλληλεπίδραση ύλης-αντιύλης το μέτρο της πιθανότητας να βρεθεί έστω και μια δεκάρα στα ταμεία του κράτους είναι μηδενική.

Εφαρμογές της αλληλεπίδρασης ύλης-αντιύλης:

Απορρυπαντικά (εξαφάνιση δύσκολων λεκέδων).

Λιποαναρρόφηση (μείωση λίπους στα ημικωλάρια).

Ασφαλιστικά Ταμεία (φαινόμενο «Μαύρης Τρύπας»).

Γάμος (φαινόμενο «Κερατώδους Ξενοπηδήματος).

Σεξ (στυτική δυσλειτουργία).