Remake

Από την περασμένη χρονιά υπήρχαν αντιδράσεις για το «Μνημόνιο 1». Αυτές που έγιναν αιτία να υποβιβαστεί από την κυβέρνηση η Σακοράφα σε απλή Βελόνα και ο Δημαράς να φύγει. Μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Μνημονίου 1», αποφασίστηκε να υπάρξει και remake με το όνομα «Μνημόνιο 2, the next generation». Το μεσοπρόθεσμο είναι απλώς ένα trailer. (Η συνέχεια εδώ)

Το «Μνημόνιο 1» σάρωσε τα όσκαρ. Τα ταμεία έμειναν άδεια (λόγω αστοχίας υλικού), αλλά το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα είναι πέραν κάθε προσδοκίας. Σαράντα υπουργοί, άπειροι κομπάρσοι, πλήθος ένστολοι, σκυλιά, καπνοί. Τύφλα να χει ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ. Ο πρωθυπουργός επιχείρησε να κάνει κι αυτός θαύμα αντίστοιχο με της Κανά, αλλά το κατάφερε από την ανάποδη. Έβαλαν πολλά ψάρια στα κοφίνια και χάθηκαν όλα. Και χωρίς κασκαντέρ. Ο Σαμαράς ήδη υποσχέθηκε ότι με σειρά θαυμάτων θα μας βγάλει από τη στενωπό και ήδη κάνει πρόβες να περπατάει πάνω στο νερό. Αντιμετωπίζει όμως μικροπροβλήματα με την άνωση και με τις αγορές.

Όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν ως βασικό άξονα της πολιτικής τους κάτι που δεν αποτελεί πολιτική: την αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Ότι δηλαδή εμείς θα συνεχίσουμε να ξοδεύουμε και οι άλλοι θα μας χαρίσουν το χρέος. Μάλιστα οι αγανακτισμένοι έχουν επηρεαστεί από το ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία» και ντε και καλά θέλουν να χαρακτηριστεί το χρέος μας «απεχθές». Παράλληλα κάποιοι δέρνουν όποιον βουλευτή βρουν μπροστά τους. Στην τηλεόραση προσπαθούν να ξεχωρίσουν τους απλούς αγανακτισμένους από τους εξοργισμένους και μετά να τους χωρίσουν σε υποομάδες όπως «οι έξω φρενών», «οι απελπισμένοι», «οι προσφάτως ευνουχισμένοι» κλπ. Η κυβέρνηση από την άλλη ισχυρίζεται ότι όλα τα μπινελίκια προέρχονται από οπαδούς και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Ή έστω από κάποιες συνιστώσες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρά υποστηρίζοντας ότι δεν είναι δικοί του όλοι αυτοί. Μάλλον έχει δίκιο γιατί και ο Τράγκας φαίνεται πολύ αγανακτισμένος. Δεν ξέρω βέβαια αν άλλαξε κόμμα και είναι φαν του Τσίπρα, αλλά μάλλον είναι τελείως αυθόρμητο αυτό που του συμβαίνει και όχι υποκινούμενο. Τον παρατηρώ. Ξανά και ξανά στο Alter. Βάζω την τηλεόραση στο mute. Έχετε δει τον «Εξορκιστή»; Η Λίντα Μπλερ εμφάνισε αντίστοιχη συμπεριφορά.

Ο Λιακόπουλος τα έχει προβλέψει όλα αυτά. Το είχε πει ότι στην έρημο Κατλαμακάν κάτι ύποπτο συμβαίνει. Και ότι η μαύρη αδελφότητα θα μας φέρει την Τρόικα, ενώ η λευκή θα μας φέρει την Κανέλλη. Ένας της μαύρης αδελφότητας τις προάλλες γιαούρτωσε την Κανέλλη. Το γιαούρτι βέβαια ήταν λευκό (για ξεκάρφωμα). Η Λιάνα δήλωσε ότι όοολοι τη συμπαθούν και ότι αυτός που της πέταξε το γιαούρτι ήταν απλά ένας εγκάθετος Αρτέμης Μάτσας και Δήμος Σταρένιος (2 σε 1). Ένας γιαουρτοπαραγωγός πιόνι του συστήματος. Προφανώς τη συμπαθούν όλοι πλην ένας (Ν-1). Τη στιγμή του πατατράκ δάκρυσε η εικόνα του Τράγκα και ηνοίχθησαν οι ουρανοί. Μετά από λίγο άρχισε να βρέχει δακρυγόνα.

Βλέπω τα ΜΑΤ να εκτελούν διάφορους σχηματισμούς. Την «ομπρέλα», το «κυκλωτικό Πι», τη «λοξή φάλαγγα», την «παιδική χαρά». Κακώς λένε ότι δεν υπάρχει σχέδιο. Αν δει κανείς από πάνω, θα καταλάβει ότι τέτοιους σχηματισμούς μόνο στην τελετή έναρξης στο Πεκίνο έχει ξαναδεί.

Στα ΜΑΤ ήταν να δοθούν νέα χημικά. Με νέα σύνθεση «όχι πια δάκρυα». Επίσης στα πλάνα της κυβέρνησης ήταν να μοιραστούν ελαφρά πλαστικά μπουκάλια στους αγανακτισμένους. Τέτοια ώστε να μην προκαλούν ζημιά στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ όταν τους τα πετάνε. Γι αυτό τα είπαν «μπουκάλια PET». Επειδή τα πετάς και ο άλλος δεν παθαίνει ζημιά. Τόσο τα ΜΑΤ, όσο και αυτοί που πετάνε μπουκάλια, γιαούρτια και διάφορα άλλα μπάζα εξαπατήθηκαν. Αυτό είχε ως συνέπεια από τη μια να βλέπουμε κουκουλοφόρους της Σχολής Καλών Τεχνών να λαξεύουν τα μάρμαρα της πλατείας Συντάγματος με κάτι καλέμια και να τα πετάνε κομμάτι κομμάτι στους αστυνομικούς, και από την άλλη κάποιοι με λοστάρια να περνάνε μέσα από τη Βουλή κόβοντας δρόμο. Οι ίδιοι δήλωσαν ότι δεν ήταν λοστάρια, αλλά μεταλλικά ράφια ντέξιον. Τα κόμματα της αριστεράς λένε ότι ήταν ακροντέξιον. Και ότι συνεργάζονταν με την αστυνομία. Αυτό ίσως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως υπερβολή διότι η αστυνομία σπανίως μπορεί να συνεργαστεί με τον εαυτό της, πόσο μάλλον και με άλλους.

Ο Τράγκας πάντως κατήγγειλε ότι η αστυνομία κακώς δεν ξεχώρισε τους ειρηνικούς διαδηλωτές από τους εγκάθετους. Το ίδιο όμως δεν κατάφερε και η Κανέλλη. Αντιθέτως το κατάφερε ο Αθανασιάδης. Βέβαια στην περίπτωσή του δεν υπήρχαν ειρηνικοί διαδηλωτές. Όλοι ήθελαν να του πετάξουν κάτι. Κι αυτό γιατί έλεγε στην αρχή «όχι» και στο τέλος «ναι». Είπε ότι πείστηκε. Μετά αντιμετέθεσε το ι με το ε και είπε ότι πιέστηκε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τον ραίνουν με μέλανα ζωμό στο δρόμο. Ο Χατζηνικολάου τον ρώτησε γιατί επιχείρησε να περπατήσει στο δρόμο. Προφανώς θα πρέπει οι βουλευτές να σκάβουν λαγούμι από εδώ και πέρα.

Στα περισσότερα δελτία ειδήσεων οι δημοσιογράφοι συμφώνησαν ότι οι πιο προκλητικοί βουλευτές είναι αυτοί που δέχονται επιθέσεις. Δεν ξέρω πόσο σέξι θεωρείται ο Αθανασιάδης και τι προκλητικό έχει το περπάτημά του. Εμένα δεν είναι ο τύπος μου. Αυτό το «όχι-ναι» βέβαια μπορεί να τονώσει κάπως τη χαμένη λίμπιντο του διαδηλωτή.

Στη μέση όλων αυτών ήταν κάτι δύσμοιροι τουρίστες. Τα ΜΑΤ τους ψέκασαν κι αυτούς φωνάζοντας «Put the κοτ down». Αυτοί ήξεραν ότι κάπου κάπου έχει διαδηλώσεις αλλά φαντάστηκαν ότι του Αγίου Ενδιάμεσα θα περάσουν και από το Μοναστηράκι. Σε συνεντεύξεις τους δήλωναν ότι αρχικά φοβόταν την αντίδραση των διαδηλωτών αν τους περνούσαν για Τροϊκανούς (κάτι σαν Ορκ δηλαδή). Γι αυτό και τους έβλεπες να κυκλοφορούν με μπορντοροδοκόκκινες βερμούδες ώστε να δίνουν όντως την εικόνα του τουρίστα. Πού να φανταστούν ότι από τη μια θα είχαν τους διαδηλωτές να επιχειρούν εικαστική παρέμβαση στο ξενοδοχείο τους (με σαφείς επιρροές του ντανταϊσμού) και από την άλλη να τους ψεκάζει ο ΜΑΤατζής λες και ήρθαν από τη Φουκουσίμα και να τους έχει γίνει το μαλλί αλά Τρύφωνας Σαμαράς. Το τελειωτικό χτύπημα γι αυτούς ήταν όταν είδαν την Ακρόπολη τυλιγμένη με πανό του ΠΑΜΕ και αστυνομικούς να τους εξηγούν ότι «όταν λέμε ΠΑΜΕ, τότε πάμε». Η επόμενη κατάληψη είναι προγραμματισμένη να γίνει στην πυραμίδα του Χέοπα όπου θα βάλουν πανό, αλλά και ράφια ντέξιον. ΠΑΜΕ Χέοπα; Και δεν ΠΑΜΕ;

Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν τα χημικά είχαν χρώματα… Τι πανδαισία χρωμάτων θα ξεσήκωνε τους τουρίστες από τις κατακόμβες που κρύφτηκαν να τους βγάλει στο δρόμο να χαζέψουν, να ξεφύγουν λίγο από το γκρίζο της καθημερινότητας και των αρχαίων μνημείων… Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα. Κακώς δεν ντύνονται οι αστυνομικοί και οι διαδηλωτές ινδιάνοι και καουμπόις να κάνουν το Σύνταγμα θεματικό πάρκο.

Το φαίνεσθαι και το image τελικά παίζει ρόλο συχνά καταλυτικό. Βλέπουν μελαχρινό και τον κυνηγάνε οι ακροδεξιοί. Βλέπουν σακίδιο στον ώμο και τον δέρνουν οι αστυνομικοί. Βλέπουν κουκούλα και μαντήλι και το συλλαμβάνουν. Βλέπουν ξένο με φακίδες και χαρτοφύλακα οι αγανακτισμένοι και τον περνάνε για Τροϊκανό. Σ αυτή τη χώρα που έγινε η χαρά του στυλίστα και που με νόμο ποινικοποίησε την κουκούλα η Κάρυ Μπράντσοου θα είχε άπειρες επιλογές.

Είναι 4-5 αστυνομικοί. Και είναι ένας χωρίς κουκούλα που κάτι διαπραγματεύεται μαζί τους χειρονομώντας διαμαρτυρόμενος. Τώρα αυτός ή είναι καταστηματάρχης και τους λέει ότι το μαγαζί του έχει γίνει φάτνη ή είναι εκπρόσωπος των άλλων που παραπλεύρως με ζήλο ξεπατώνουν το πεζοδρόμιο με κάτι σφυριά να το πάρουν σουβενίρ. Απορώ. Ματαίως.